ҲИДОЯТЕ БА СӮИ ФАРДОИ НЕК

Чунин метавон унвон кард мулоқоти навбатии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои ҷавонпарвари миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро бо ҷавонони кишвар, ки 21 майи соли ҷорӣ ба ифтихори Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон баргузор гардид.

Дар ин мулоқоти хосу самимӣ Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нахуст ҷавононро бақои кишвару миллат ва созандаи фардои Ватани маҳбубу соҳибистиқлол номиданд.

Воқеан, мулоқоти навбатии Пешвои маҳбубамон бо ҷавонон бори дигар собит намуд, ки Роҳбари давлат ба ҷавонон ва қудрати маънавию зеҳнии онҳо эътимоди комил доранд ва онҳоро неруи асосӣ дар татбиқи ҳама самтҳои гирифтаи давлату Ҳукумат медонанд.

Дар муқаддимаи суханронии худ Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ёдовар гардиданд, ки: “Кор бо ҷавонон аз рӯзҳои аввали соҳибистиқлолӣ ва ба фаъолият оғоз намудани ҳукумати қонунӣ аз ҷумлаи самтҳои афзалиянок ва муҳимтарини сиёсати давлат эълон гардида буд. Сиёсати давлатии ҷавонон ҳанӯз аз оғози соҳибистиқлолӣ дар маркази таваҷҷуҳи давлати Тоҷикистон қарор дошта, мо то имрӯз ҳар як ибтикори созандаи ҷавононро дастгирӣ менамоем ва фаъолияти ватандӯстонаву босамари онҳоро ҳамеша қадр менамоем”. Ҷавонони мо бояд ин масъаларо хуб дарк намоянд, ки бо вуҷуди мушкилоти ҷойдошта, бо гузашти солҳо, новобаста аз душвориҳои солҳои аввали соҳибистиқлолиамон, масъалаи ҷавонон аз мадди назари давлату Ҳукумат дур намондааст.

Ворисони таъриху тамаддуни миллати тоҷик, пайравони асили Пешвои муаззами миллат, такягоҳи устувор ва ояндаи дурахшони давлат унвон гирифтани ҷавонон аз ҷониби Садри муаззами миллат худ далели меҳри беандоза ва эътимоди хосса ба ин қишри ҷомеа мебошад.

Пешвои маҳбубамон нақши ҷавонони бонангу номусро дар эъмори давлатдории миллии тоҷикон, ҳимояи дастовардҳои истиқлол ва рушду тараққиёти Тоҷикистон бузург шумориданд. Маҳз чунин боварӣ буд, ки зимни суханронии худ Роҳбари давлат иброз доштанд: “Мо ба корҳои роҳбарӣ пешбарӣ намудани ҷавонони соҳибмаърифату баландихтисос, соҳибкасбу забондон ва лаёқатманду ташаббускорро, ки талаботи замони муосир мебошад, аз мақомоти маҳаллии ҳокимияти давлатӣ сар карда, то мақоми олии қонунбарор ва сохтору мақомоти марказӣ дар доираи барномаҳои давлатӣ, стратегия ва консепсияҳои мавҷуда амалӣ карда истодаем”.

Мусаллам аст, ки нақш ва мавқеи ҷавонон дар ҷомеаи кунунӣ мақоми асосиро касб намуда, фаъолияти ин қишри ояндасози кишвар дар пешбурди дилхоҳ соҳа ба таври назаррас эҳсос мешавад. Пешвои миллат иброз доштанд, ки “вақте мо ҷавононро умеди фардои кишвар, неруи созанда ва захираи стратегии давлату миллат меномем, ин суханон танҳо шиор набуда, балки маҳз ба ҷавонон вобаставу пайваста будани ояндаи давлату миллатро ҳамчун як воқеият баён менамоянд, зеро давлат ва миллате, ки дар бораи насли ҷавони худ андеша мекунад, дар асл ояндаи худро таъмин ва устувор месозад.” Дар идомаи ин суханон илова намуданд, ки: “Рӯ овардан ба ҷавонон – рӯ овардан ба оянда” мебошад.

Аз ин лиҳоз, ҷавонон бояд дарк намоянд, ки таваҷҷуҳи бевоситаи Сарвари давлат ба ҷавонон ғамхорӣ барои ояндаи миллати тоҷик ва таҳкими неруи давлати Тоҷикистон мебошад.

Бесаводӣ, ҷоҳилият ва гумроҳиро Пешвои муаззами миллат омили асосии майл пайдо кардани одамон ба хурофот, ифротгароӣ ва радикализми динӣ унвон дода, онро ҳамчун зуҳуроти номатлуб ва хатарноки заҳролудкунандаи тафаккури мардум, хусусан, наврасону ҷавонони камтаҷриба, ки онҳоро ба ҷаҳолат мебаранд, зиндагии ҷомеаро тираву торик месозанд ва боиси қафомонии давлат аз роҳи пешрафт мегарданд, маънидод намуданд.

Таъкид гардид, ки бахусус, дар шароити имрӯза, ки талоши тамоми қувваҳои иртиҷоиву ифротӣ барои таъсиррасонӣ ба мафкураи ҷавонон ва моил сохтану истифодаи қувваи бузурги онҳо барои амалӣ намудани ҳадафҳои муғризонаи худ равона шудааст, ҷавонони мо бояд бисёр ҳушёр бошанд, зиракии сиёсиро аз даст надиҳанд ва манфиатҳои милливу давлатиро ҳатто як лаҳза ҳам фаромӯш накунанд: – Шумо – ҷавонони саодатманд, ки ояндасозони ин Ватани биҳиштосо ва фардои Тоҷикистони азизу маҳбубамон мебошед, метавонед дар ҷаҳони пуртазоди муосир Тоҷикистони соҳибистиқлол ва манфиатҳои давлату миллатро ҳифз кунед, сарзамини аҷдодиро боз ҳам ободу зебо гардонед ва қарзи фарзандиву рисолати шаҳрвандии худро дар назди Модар – Ватан сарбаландона иҷро намоед, – таъкид доштанд Пешвои миллат.

Ба таъбири ҳикматбори Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон: “Мо умед дорем, ки ҷавонони мо ҳамчун табақаи аз ҳама фаъоли ҷомеа минбаъд низ ташаббусҳои созандаро амалӣ менамоянд, дастовардҳои истиқлоли давлатӣ – сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ ва ваҳдати миллиро ҳифз мекунанд ва дар ҳаёти сиёсиву иҷтимоии давлатамон боз ҳам фаъолона ширкат меварзанд”.

Ба андешаи мо, дар ҳақиқат дар марҳилаи зудтағйирёбандаи замони муосир, таҳдиду хатарҳои ҳизбу ҳаракат, созмону ташкилотҳои ифротиву иртиҷоӣ ба сулҳу субот, осоиштагиву ҳамзистӣ ва амнияти кишварҳо, таъсири ногувори шабакаҳои иҷтимоӣ ба мафкураву андешаи ҷомеа баргузории чунин як мулоқоти манфиатбор, саршор аз муҳаббату самимият ва раҳнамо ба сӯи ояндаи ободу дурахшон хеле муҳим ва саривақтӣ буд.

Бешубҳа, суханони пургуҳари Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дастурест, ки аз он бояд пурсамар истифода кард ва ҳадафи асосӣ баҳри пешрафту шукуфоии диёр қарор дод. Итминон дорем, ки дар ин асос ва бо такя ба суханони Пешвои миллат ҷавонони мо бо нангу номуси ватандорӣ ва ҳисси баланди милли дар ободии диёр саҳм мегузоранд.

Пешниҳоду тавсияҳои судманд, маслиҳату машварат ва ҳидоятҳои неки оқилонаву ояндасози Сарвари давлат – илҳомбахши ҷавонони кишвар – насли истиқлол хоҳанд буд.

Зинда бод, ҷавонӣ ва ҷавонон!

ҒАФУРЗОДА АБДУХАЛИЛ ДАВЛАТАЛӢ,

Ректори Академияи идоракунии давлатии

назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон

д.и.ҳ. профессор